####

De dokter begint heel hard te lachen als hij tegenover mijn pa gaat zitten. Nog even kijk hij nog mijn kant op om zich daarna helemaal te concerteren op de man tegenover hem.
‘Het is goed dat u gekomen bent.’ Hoor ik hem dan zeggen.
‘U hebt een goed besluit genomen.’
“Wat! mijn pa en een goed besluit? Dit gaat nooit goed samen.” Ik begin er spontaan van te hoesten. De twee mannen aan de anderen kant van de tafel kijken mij meteen heel bezorgd aan. Waarop ik meteen de vrachtwagen beetpakt en deze zachtjes voor mij uit duwt richting van pa.
‘Maríanneke, moet dit nu, fluisterde hij wat geïrriteerd?
Ik knik en zie dan de auto weer mijn kant opkomen. Na dit ritje begint pa tegen de dokter te praten. Ik hoor hem vertellen.
’Het voorstel dat u mij bij onze laatste ontmoeting heeft gedaan heb ik uitgebreid met mijn vrouw besproken. Het doet mij heel veel verdriet maar samen zijn we tot conclusie gekomen dat uw voorstel het beste is voor ons gezin.’ Na deze zin valt er een ijzer stilte. Ik kijk hem even aan en zie tot mijn schrik dat zijn ogen vol tranen staan. Een paar kleine tranen glijden weg over zijn wangen. In een reflex laat ik de vrachtwagen los en reik mijn beiden handen naar hem toe. Maar we zitten te ver van elkaar zodat ik hem niet kan troosten, zoals hij mij altijd troost als ik verdriet heb. Uit onmacht schop ik tegen de tafelpoot aan. Beiden mannen kijken mij weer vragend aan?
Pa ziet hoe ik mijn beiden handen naar hem uitsteek, hij schuif zijn stoel wat dichter naar mij toe, pakt mijn hand en begin deze te strelen. Tegenlijk begint hij ook weer tegen de dokter te praten.
‘U weet dat Marianneke drie jaar geleden is geboren? Bij haar geboorte heeft ze even geen zuurstof gehad, omdát mijn eerste vrouw bij deze bevalling is overleden. Daardoor is mijn kleine meisje gehandicapt geraakt.’
De dokter knikt.
Weer zie ik een paar tranen over zijn wangen rollen. Met een zwaai leg ik mijn andere hand op die van hem en begin deze zachtjes te aaien.
De dokter moet hierdoor even lachen, voor hem is het duidelijk dat vader en dochter veel om elkaar geven.
Pa neemt het woord weer.
‘Mijn jongste dochter heeft ook nog een grote zus. Zij is vijf jaar ouder. Ook zij moest erg wennen aan deze nieuwe situatie. Zij miste in het begin haar moeder heel erg.
Gelukkig kwam mijn eerste vrouw uit een heel groot gezin. Al haar zussen namen de verzorging van mij over. Zij hebben met heel, veel liefde voor mijn beiden meisjes gezorgd. Een half jaar geleden ben ik weer opnieuw getrouwd. We hadden toe met z’N alle de hoop dar we een nieuwe start konden maken met ons nieuwe gezinnetje. Maar dit is anders gelopen zo als u ondertussen weet.’
De dokter knikt.
‘Uw vrouw heeft moeten met Marianneke’s bewegelijkheid.’
Pa zuchten.
‘U hebt gelijkt mijn tweede vrouw wordt zenuwachtig van mijn kleine meisje. Dit geeft dagelijks veel spanningen in ons gezin.’
Verder met M.A. 3